Back It's Only Rock'n Roll Czech It's Only Rock 'n' Roll Danish It’s Only Rock ’n Roll German It's Only Rock 'n Roll English It's Only Rock 'n' Roll Spanish It’s Only Rock ’n’ Roll Finnish It's Only Rock 'n Roll French It's Only Rock 'n' Roll Croatian It’s Only Rock ’n’ Roll Hungarian It's Only Rock 'n' Roll Italian
| It's Only Rock 'n Roll | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Στούντιο άλμπουμ από The Rolling Stones | ||||
| Κυκλοφορία | 16 Οκτωβρίου 1974 | |||
| Ηχογράφηση | 25 Νοεμβρίου - 21 Δεκεμβρίου 1972, 13 - 24 Νοεμβρίου 1973, 14 - 28 Ιανουαρίου, 10 - 15 Μαΐου, 20 - 25 Μαΐου 1974 | |||
| Μουσικό είδος | Rock | |||
| Διάρκεια | 48:26 | |||
| Παραγωγή | Μικ Τζάγκερ, Κιθ Ρίτσαρντς | |||
| Δισκογραφική | Rolling Stones Records | |||
| Δισκογραφικό χρονολόγιο (The Rolling Stones) | ||||
| ||||
Το It's Only Rock 'n Roll είναι το 12ο βρετανικό και 14ο αμερικάνικο άλμπουμ του βρετανικού ροκ συγκροτήματος The Rolling Stones, το οποίο κυκλοφόρησε στις 16 Οκτωβρίου του 1974 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Rolling Stones Records".[1]
Στον δίσκο αυτό, έκανε το ντεμπούτο του στην παραγωγή το ντουέτο των "The Glimmer Twins", οι οποίοι ήταν οι Τζάγκερ και Ρίτσαρντς.[2] Επίσης, ήταν ο πρώτος δίσκος των Rolling Stones, στον οποίο έπαιξε ο Ρον Γουντ, ηχογραφώντας τη δωδεκάχορδη κιθάρα στο ομώνυμο κομμάτι. Οι αρχικές εκτελέσεις του τραγουδιού, πραγματοποιήθηκαν στο στούντιο του σπιτιού του Γουντ και στο εσώφυλλο του δίσκου αναγράφεται ως εμπνευστής του "It's Only Rock 'n Roll". Παρ' όλα αυτά, το σινγκλ του κομματιού δεν γνώρισε ανάλογη επιτυχία με την αναγνωρισιμότητα του, η οποία γιγαντώθηκε στις επόμενες τέσσερις δεκαετίες, αφού έφθασε μόλις στο # 10 στη Βρετανία και το # 16 στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και σκαρφάλωσε στην τρίτη θέση των γαλλικών τσαρτ. Το δεύτερο σινγκλ του δίσκου, η διασκευή στο "Ain’t Too Proud To Beg" των The Temptations,[3] μπήκε επίσης στο αμερικάνικο Top-20.
Το άλμπουμ σκαρφάλωσε στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ, ο τέταρτος συνεχόμενος δίσκος τους που κατάφερε κάτι τέτοιο, ενώ έφθασε στη δεύτερη θέση των τσαρτ της πατρίδας τους. Έχει βραβευθεί ως πλατινένιο άλμπουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες και ως χρυσό στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία.
Οι κριτικές για τον δίσκο υπήρξαν μέτριες προς θετικές, με το "AllMusic" να το βαθμολογεί με 3,5 / 5 αστέρια, ο Robert Christgau με B,[4] το "ΝΜΕ" με 6 / 10,[5] το "Sputnik Music" με μέσο όρο βαθμολογιών 3,3 / 5 και το "The Rolling Stone Album Guide" με 2,5 / 5.[6]